Kliknij tutaj --> 🦒 kiedy zbiera się lipę na herbatę

Zbiór liści zawsze odbywa się w ekologicznie czystym miejscu, z dala od przedsiębiorstw przemysłowych i autostrad. Liście należy zbierać w suchą słoneczną pogodę, gdy liście są dobrze wysuszone z rosy. Liście brzozy zbiera się w maju - podczas kwitnienia, gdy drzewa są pokryte kolczykami, a liście są jeszcze młode i pachnące. Skoro wiemy już jak rozpoznać lipę, warto skupić się nad rozróżnieniem dwóch najbardziej popularnych gatunków tego drzewa, a mianowicie lipą drobnolistną oraz szerokolistną. Na pierwszy rzut oka wyglądają one praktycznie tak samo, jednak jeśli porównamy ich liście to zauważymy pewne różnice. Działa uspokajająco. Herbata z lipy ma też wpływ na nasz układ nerwowy. Działa rozluźniająco, dlatego można ją stosować w przypadku stanów nerwowych i pobudliwości. Co ważne, herbata z lipy ułatwia zasypianie. 4. Ma doskonały wpływ na skórę. Herbatę z lipy czy raczej napar z jej kwiatów można stosować także zewnętrznie. Herbatę z lipy można podać już rocznemu dziecku, ale w ciąży należy zachować ostrożność. Herbata czy też napar z lipy to domowe remedium na przeziębienie, które można stosować u dzieci. Sprawdzi się także przy problemach żołądkowych czy bólach brzucha. Lipa ma właściwości moczopędne, lekko rozkurczowe, pobudza także Na lipę – analiza i środki stylistyczne. „Na lipę” jest fraszką, czyli krótkim rymowanym lub wierszowanym utworem, często prześmiewczym i satyrycznym. Słowo „fraszka” tłumaczone z języka włoskiego oznacza gałązkę, drobiazg, błahostkę. Utwór jest krótki i rymowany. Zaczyna się apostrofą i jednocześnie Lieux De Rencontre Foret De Fontainebleau. Jesień w pełni zawitała do naszych ogrodów. Z drzew nieustannie opadają liście, tworząc przepiękne różnokolorowe dywany. Dowiedz się, co zrobić z tak dużą ilością liści? Liście w ogrodzie: grabić czy nie grabić? Jesień w ogrodzie dla wielu ogrodników bywa najbardziej znienawidzoną porą roku, kojarzącą się z ciągłym grabieniem i paleniem liści. Ziemia, pokrywa się grubym dywanem kolorowych liści – jest ich zwykle tak dużo, że chcemy się ich pozbyć jak najszybciej! Warto jednak na chwilę się zatrzymać i spojrzeć na opadające liście inaczej – jako dar, który możemy wykorzystać. Jesienne liście nie są jedynie niewygodnym odpadem, który trzeba usuwać z ogrodów. Liście można je wykorzystać np. do produkcji kompostu lub ochrony roślin przed mrozem. Wykorzystując je odpowiednio można zaoszczędzić wiele pieniędzy oraz rozwiązać odwieczny problem – co robić ze zgrabionymi liśćmi? Opadłe liście należy usunąć z delikatnych pędów, roślin wiecznie zielonych i trawnika. Mimo nadchodzącej zimy, rośliny nadal potrzebują światła słonecznego dla prawidłowego rozwoju. Liście pozostawione na trawniku i na innych roślinach odetną dostęp do światła słonecznego, co w połączeniu z wilgocią może to prowadzić do powstania chorób oraz żółknięcia trawy i roślin ozdobnych. Liście opadłe z drzew należy regularnie usuwać aż do zimy. Wilgotne liście leżące na tarasie lub na ścieżkach tworzą śliski, brązowy dywan. Należy je usunąć aby, zminimalizować ryzyko poślizgnięcia się. Fot. Heidi B/Pixabay Do czego wykorzystać zgrabione liście? Liście do ochrony roślin przed mrozem Zgrabionymi liśćmi można zabezpieczać na zimę rośliny wrażliwe na mróz. Warstwa liści pomaga w utrzymaniu ciepła, izolując rośliny i chroniąc je przed niskimi temperaturami. Należy pamiętać, aby na wiosnę usunąć warstwę liści, aby zapewnić roślinom dostęp do wystarczającej ilości tlenu i światła słonecznego. Liście na kompost Liście to cenny materiał kompostowy, po kilku miesiącach pozwolą wytworzyć nawóz nazywany tradycyjnie ziemią liściową. Ma ona odczyn lekko kwaśny, dużą pojemność wodną, dobrą przepuszczalność, przewiewność oraz trwałą strukturę. Najlepszy kompost otrzymuje się z liści drzew – klon, topola, lipa, brzoza, drzewa owocowe. Mniej przydatne są liście o dużej zawartości garbników – orzech włoski, dąb. Fot. Brigitte Werner/Pixabay Palenie liści: czy zgrabione liście można spalić? Zanim poznamy odpowiedź na to pytanie musimy dowiedzieć się czy w naszej gminie jest kompostownia? Jeśli tak, to nie możemy sami pozbywać się resztek roślin, spalając je. Ustawa o odpadach mówi wyraźnie, iż: Dopuszcza się spalanie zgromadzonych pozostałości roślinnych poza instalacjami i urządzeniami, jeżeli na terenie gmin nie jest prowadzone selektywne zbieranie lub odbieranie odpadów ulegających biodegradacji, a ich spalanie nie narusza odrębnych przepisów. (1) W większości gmin liście można odwieźć do kompostowni (na własny koszt) lub zapakować w specjalne zielone worki i postawić przy śmietniku - wtedy odbierze je kompostownia. Warto jednak poznać zwyczaje i przepisy obowiązujące w naszej gminie. Jeśli w naszej gminie nie ma kompostowni to możemy spalić zgrabione liście, pamiętając o obowiązujących przepisach: (...) wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów, bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, nie jest dopuszczalne. (2) Pamiętajmy zawsze o tym, aby nasze ognisko było bezpieczne oraz nieuciążliwe dla nas samych i dla naszych sąsiadów. Nie wolno nam powodować nadmiernej ilości dymu i uciążliwego zapachu. Niektóre gminy wprowadzają całkowity zakaz palenia ognisk na swoim terenie, więc zanim rozpalimy ognisko warto to sprawdzić! 1 Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243) 2 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80, poz. 563) Tekst: Redakcja zdjęcia w tekście: zdjęcie tytułowe: NickyPe/Pixabay Właściwości lecznicze kwiatostanów lipy Kiedy zbierać kwiaty lipy? Jak zbierać kwiatostany lipy? Jak suszyć kwiaty lipy? W jaki sposób przechowywać kwiaty lipy? Jak długo przechowywać kwiaty lipy? Rady jak zaparzyć i jak stosować leczniczą herbatę z lipy na infekcje wirusowe, kaszel u dzieci… Domowe sposoby: – na uderzenia gorąca (menopauza, chora tarczyca); – na oczyszczenie organizmu po wysiłku fizycznym lub chorobie; – na stymulację aktywności mózgu; – na wewnętrzny niepokój i bezsenność; – na wzmocnienie przed przeziębieniem i wirusami, na kaszel, na gorączkę, na ból gardła. Przeciwwskazanie do stosowania preparatów z kwiatów lipy. Kiedy zbierać kwiaty lipy? Lipy zakwitają pod koniec czerwca i w pierwszej połowie lipca, kwitną przez około 2 tygodnie. Zbiór rozpoczyna się kiedy kwitnie większość kwiatów w kwiatostanie. Kwiaty mają kolor kremowo-biały a przylistki są w kolorze żółtozielonym lub jasnozielonym. Dobry surowiec ma intensywny, słodki zapach. Dla rodziny wystarczy zebrać 0,5 kg – 1 kg świeżych kwiatostanów. Do zbioru kwiatów lipy przeznaczonych do suszenia najlepsze jest przedpołudnie w słoneczny i suchy dzień. W czasie upału lepiej zbierać je po południu. Kwiaty zebrane po deszczu w pochmurny dzień, nieobeschłe z rosy podczas suszenia szybko ciemnieją i źle przechowują się. Jak zbierać kwiatostany lipy? W celach leczniczych zbiera się kwiaty lipy drobnolistnej (Tilia cordata) i lipy wielkolistnej (Tilia platyphyllos). Kwiaty lipy drobnolistnej są bardziej aromatyczne. Nożyczkami odcina się kwiatostan wraz z przylistkiem. Nie wolno łamać gałęzi! Nie zbiera się kwiatów z lip rosnących w mieście, przy uczęszczanych drogach, na terenach przemysłowych, w ich pobliżu, ani w szczerym polu. Nie zbiera się kwiatów uszkodzonych przez owady, ciemnych, porażonych przez grzyby ani zawiązujących owoce. Ponieważ kwiatów nie płucze się przed suszeniem, najlepiej zbierać je tam gdzie nie ma kurzu – na zalesionych brzegach rzek i jezior. Świeże kwiaty lipy są bardzo delikatne, nie można ich ubijać w torbie ani długo przechowywać, ponieważ rozgrzewają się i tracą olejki eteryczne. Do zbioru najlepszy jest wiklinowy kosz lub płócienna torba. Jak suszyć kwiaty lipy? Po zbiorze jak najszybciej wykłada się je na białym papierze albo płótnie, aby opuściły je owady i sortuje. Po posortowaniu suszy się całe kwiatostany razem z przylistkiem ale bez gałązki, ułożone cienką warstwą (grubości ok. 3 cm) w temperaturze poniżej 40°C (w wyższej tracą aromat i właściwości lecznicze). Do suszenia kwiatów lipy można użyć suszarki albo uchylonego piekarnika ale lepsze są naturalne warunki. Kwiaty rozkłada się na stole w suchym i przewiewnym pomieszczeniu, na balkonie, w ogrodzie w półcieniu i przykrywa gazą albo moskitierą… Kwiatostany suszone w słońcu tracą swoje właściwości lecznicze! Trzeba je delikatnie mieszać, aby wysuszyły się równomiernie, nie mogą też przesuszyć się i kruszyć. W ciepłe dni wysychają w ciągu 3-5 dni. W jaki sposób przechowywać kwiaty lipy? Jak długo przechowywać kwiaty lipy? Masa suchych kwiatów stanowi około 25% masy świeżych kwiatów. Prawidłowo wysuszone kwiatostany lipy mają jasny kolor, przechowuje się je w szczelnych pojemnikach (najlepiej w szklanych słoikach z pokrywką) w ciemnym i suchym miejscu. W pobliżu nie powinno się przechowywać silnie pachnących ziół czy przypraw, ponieważ kwiaty lipy łatwo pochłaniają obce zapachy. Zachowują swoje właściwości lecznicze najwyżej przez 2 lata. Właściwości lecznicze kwiatów lipy Substancje wchodzące w ich skład mają działanie lecznicze, – zwiększają siłę i wydajność mięśni, działają wzmacniająco i uodporniająco na organizm; – działają przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo, napotnie, wykrztuśnie, moczopędnie; – stosowane zewnętrznie w inhalacjach, płukankach w stanach zapalnych gardła; – umiarkowanie obniżają ciśnienie krwi; – oczyszczają krew z substancji tłuszczowych na blaszkach tętniczych, działają ochronnie przed chorobami układu krwionośnego i czynnikami stresującymi mózg (niedotlenienie); – śluzy stymulują wzrost i rozwój korzystnej mikroflory jelitowej; – polecane do picia w mieszankach dla cukrzyków, osób otyłych, cierpiących na niedoczynność tarczycy i dolegliwości związane z menopauzą, choroby układu trawiennego i moczowego; – w postaci płynów i okładów przy zapaleniu sutka, wypryskach, oparzeniach, hemoroidach, bólach stawów i reumatyzmie... Przeciwwskazania do stosowania kwiatów lipy Nie zaleca się kuracji preparatami z lipy bez konsultacji z lekarzem: – kobietom w ciąży i karmiącym; – pacjentom chorym na serce, ponieważ preparaty z lipy zbyt obciążają mięsień sercowy; – pacjentom z problemami ze wzrokiem; – osobom z indywidualną nietolerancją. Częste spożywanie naparu z lipy przez dziecko, zamiast działania uspokajającego, może wywołać podniecenie, drażliwość i zakłócać sen. Nie zaleca się kąpieli w naparach i wywarach z lipy w przypadku chorób skóry i alergii. Trzeba pamiętać o tym, że przeprowadzanie długotrwałej terapii ziołowej na własną rękę może być niebezpieczne dla zdrowia; podczas leczenia należy przestrzegać zaleceń podanych w przepisach leczniczych i przeprowadzać przerwy trwające przynajmniej 10-14 dni. Leczenie dzieci herbatą lipową trzeba uzgodnić z pediatrą. Kwiaty lipy można łączyć z innymi ziołami i herbatami, co otwiera pole do eksperymentów. Kwiaty lipy zaparzone z czarną i zieloną herbatą nadają herbacie delikatny smak. Kwiaty lipy znajdują się w mieszankach z ziołami podnosząc ich walory terapeutyczne. Kwiaty lipy miesza się z czarnym bzem, maliną, miętą lub oregano, albo z rumiankiem, dziurawcem, podbiałem lub szałwią. Ilość zaparzanych kwiatów lipy zależy od celu przygotowania napoju. W przypadku naparu leczniczego na 200 mililitrów wody stosuje się łyżkę suszonych kwiatostanów. Jak zaparzyć herbatę lipową, aby zachować wartości lecznicze? Do imbryka wsypuje się pełną łyżkę suszonych kwiatów lipy, zalewa się 200 ml wody o temperaturze 90°C. Imbryk można otulić ręcznikiem, aby dłużej utrzymać wysoką temperaturę, pozostawić do zaparzenia na 40 minut. Następnie odcedza się powstały napar, wypija 1/3 szklanki trzy razy dziennie. Ten napar może być również stosowany do płukania gardła przy bólu gardła. Dobra rada: zdrowy napój zaparza się również w termosie ze szklanym wkładem. Domowe sposoby na dolegliwości. Przepisy lecznicze preparatami z kwiatów lipy Zimny wyciąg z kwiatów lipy na uderzenia gorąca, na oczyszczenie organizmu Dwie garści suszonych kwiatów lipy zalać 1 l zimnej wody, odstawić na 6-8 godzin. Przecedzić, posłodzić miodem lipowym. Wyciąg ma lekko czerwoną barwę, piękny aromat. Pije się go przy uderzeniach gorąca (menopauza, zaburzenia pracy tarczycy), po wysiłku fizycznym. Herbata z lipy i imbiru, stymulacja aktywności mózgu, wzmocnienie przed przeziębieniem Do termosu wsypać 15-20 kwiatostanów lipy, zalać 200 ml wrzącej wody, odstawić na 10 minut. Po tym czasie wrzucić pół łyżeczki drobno posiekanego korzenia imbiru i zaparzać kolejne 5 minut. Po przecedzeniu dodać miód lipowy i sok z cytryny. Napój pić nie częściej niż 2-3 razy w tygodniu. Najczęstszym sposobem użycia kwiatów lipy do celów leczniczych w czasie infekcji wirusowych jest przygotowanie herbaty lipowej. Dla wzmocnienia sił obronnych organizmu lipę zaparza się z malwą, tymiankiem, kwiatostanem dzikiego bzu czarnego, suszonymi malinami, rumiankiem, melisą albo miętą, słodzi miodem lipowym albo wielokwiatowym… Napar z kwiatów lipy dla dzieci na kaszel przewlekły Łyżeczkę kwiatów lipy zalać 150 ml wrzątku, zaparzać pod przykryciem przez 7-10 minut, przecedzić. Lekko ciepłą herbatę z lipy posłodzić miodem lipowym. Małe dzieci piją raz wieczorem, a dorośli kilka razy w ciągu dnia. Napar z kwiatów lipy na kaszel męczący, bolesny, suchy Łyżeczkę kwiatostanów lipy zalać 200-250 ml przegotowanej chłodnej wody, przykryć i odstawić na 1-2 godziny. Po tym czasie całość doprowadzić tylko do wrzenia. Dodać łyżeczkę suchych malin, melisy albo rumianku. Zaparzać pod przykryciem przez 30 minut, przecedzić. Ciepły napój wypić w ciągu dnia powoli, małymi łyczkami. Herbata z lipy zawiera śluzy działające kojąco na wysuszone błony śluzowe. Wywar z kwiatów lipy na kaszel mokry 2 łyżeczki suszonych kwiatów zalać szklanką wrzącej wody, na 45 minut wstawić do łaźni wodnej do zaparzenia. Po przefiltrowaniu należy pić ciepłą herbatę lipową 3 razy dziennie. Napar z kwiatów lipy jako środek napotny i wykrztuśny W równych proporcjach mieszać kwiatostany lipy, bzu czarnego, suszone maliny (lub liście malin) i liście szałwii. 2 łyżki przygotowanej mieszanki zalać 1 szklanką wrzącej wody i odstawić pod pokrywką na 1 godzinę. Wypić ciepły napar przed snem. Herbata z lipy, malin, szałwii i bzu czarnego wzmacnia w czasie przeziębienia, zapalenia oskrzeli i górnych dróg oddechowych. Napar z lipy i malin na obniżenie gorączki w czasie grypy i przeziębienia Łyżkę kwiatów lipy i łyżkę suszonych malin wsypać do termosu i zalać 450 ml wrzącej wody. Zaparzać przez godzinę, przecedzić. Herbatę z lipy i malin wypić w ciągu dnia podzieloną na 3 dawki. Ciepły napar obniża gorączkę i wzmacnia siły obronne organizmu. Napar z kwiatów lipy do płukania bolącego gardła Zalać łyżkę kwiatostanów lipy szklanką wrzącej wody, przykryć. Po 40 minutach przecedzić. Herbata z lipy jest stosowana dla złagodzenia bólu gardła. Dodatkowo dla lepszej dezynfekcji jamy ustnej i gardła do lipy dodaje się pełną łyżkę koszyczków rumianku. Gardło płucze się kilka razy dziennie. Napar z kwiatów lipy do inhalacji w czasie infekcji wirusowej Zmieszać po 2 części kwiatów lipy i rumianku, po części liści szałwii i tymianku. 3 łyżki mieszanki zalać w naczyniu 0,5 l gorącej ale nie wrzącej wody, wymieszać. Wdychać w bezpiecznej odległości, aby uniknąć oparzenia. Inhalacja stosowana 3 razy dziennie szybko przynosi ulgę podczas przeziębienia, kataru, lekkiego zapalenia oskrzeli. Dobra rada: kiedy jest zimno, po inhalacji przynajmniej przez 30 minut nie otwierać okna. Kwiatostany lipy stosuje się przy wewnętrznym niepokoju i bezsenności. Napar lipowy na mleku z miodem lipowym ułatwia zasypianie Łyżeczkę kwiatów lipy zalać szklanką gorącego mleka, zaparzać pod przykryciem przez 20 minut, przecedzić, posłodzić miodem. Wypić przed snem. Napar z lipy i melisy na stres, na bezsenność Łyżeczkę mieszanki kwiatostanów lipy i liści melisy zalać 100 ml wrzącej wody. Przed snem wypić ciepły napój, aby pozbyć się wewnętrznego niepokoju. Uwaga: napar jest dość moczopędny, a pity w dużych ilościach pobudza układ nerwowy. Kąpiel z kwiatów lipy na uspokojenie, na sen 3 łyżki suszonych kwiatów lipy gotować w 2 l wody przez 10 minut. Przecedzić, gorący wywar z lipy dodać do kąpieli. Artykuły powiązane: Zdrowa nalewka lipowa. (przepisy na lecznicze nalewki) Kwiaty lipy dla urody. Domowe sposoby na suchą skórę, zwiotczałą, starzejącą się. Dzień dobry, Czy lubicie ziołowe herbaty? Wiem, że tak: często dostaję od Was maile dotyczące tego, jak przyrządzać taką ziołową herbatkę, chcecie wiedzieć, czy są jakieś wytyczne, dotyczące robienia własnych mieszanek (jedna podstawowa: mieszamy rzeczy, które są dla nas bezpieczne:-)) i co ciekawego można przygotować latem? Picie herbatek ziołowych jest chyba jedną z najstarszych tradycji zielarskich na świecie: w przeszłości mieszkańcy różnych części świata mieli swoje wybrane zestawy ziół, które popijali dla zdrowia i przyjemności! Tak zwane „herbatki rekreacyjne” („recreational teas”) bardzo często przygotowywane były właśnie teraz: na początku lata. Popularnością cieszyły się zarówno świeże zioła, jak i susz zbierany na ciemną i długą jesień. Rozpoczyna się lato i dzisiaj przygotowałam dla Was zestawienie ciekawych, smacznych, zdrowych i orzeźwiających letnich herbatek! Mam nadzieję, że tym sposobem pomogę Wam w uprzyjemnieniu ziołowego sezonu! Będzie kolorowo, ziołowo, smacznie i pachnąco:) Z tego postu dowiecie się: 1. Jak prawidłowo przygotować ziołowe herbatki 2. Na końcu znajdziecie dwa pyszne przepisy! Gdzie się podziały ziołowe herbatki? Zastanawialiście się czasami, dlaczego królują u nas herbaty zielone i czarne? Jestem wielką fanką herbacianych naparów i wychowałam się w małopolskim domu, gdzie piło się olbrzymie ilości czarnej, granulowanej lub liściastej herbaty. Babcia robiła mi ją na śniadanie, obiad i kolację. Każde przyjście gości zaczynało się od rytualnego: „A może herbaty?”. To nic, że była to dziesiąta herbata tego dnia, trzeba było wypić choćby szklankę. Wtedy bardzo popularne były szklanki wykonane z cienkiego szkła, które parzyły w palce i nie zawsze chciało mi się zakładać na nie taki specjalny koszyczek. Oczywiście dla gości były eleganckie filiżanki ze złoceniami. Potem był Duralex, a teraz mamy wszystko i możemy sobie wybierać, w czym pijemy herbatę. Obecnie wiele się zmieniło: herbat w sklepach jest coraz więcej. Możemy dostać herbaty aromatyzowane dostępne w marketach, możemy też bez większego problemu kupić tak szlachetne perełki jak słynną japońską gyokuro. Nie zmieniło się jednak jedno: nadal głównie pijemy herbaty czarne i zielone. Tymczasem, mamy bogate tradycje zbierania własnych herbat ziołowych! W wielu regionach Europy nadal zbiera się herbatki ziołowe Podczas moich wyjazdów w różne miejsce Europy widzę, że w wielu krajach nadal zbiera się i suszy zioła na herbatę („czaj”, „arbatę”, „herbatę” – naprawdę nikt się nie przejmuje językowymi purystami, którzy twierdzą, że herbata to tylko z krzewu Camellia sinensis:). Moja Babcia opowiadała mi, że latem zbierali na zimę kilka ziół, zarówno tych polnych jak i rosnących w ogrodzie. Miętę, szałwię, lipę, krwawnik, dziurawiec, dziką miętę, a potem takie mieszanki pili przez całą zimę. U nas moda na zbieranie własnych ziół odeszła do lamusa(chociaż Wiem, że wielu z Was nadal pielęgnuje tę tradycję! <3), jednak wciąż są miejsca na świecie, gdzie ziołowe herbatki są na porządku dziennym! Gdy byłam w Rumunii, kobiety pokazywały mi całe naręcza suszonych ziół, które zbierają na zimę. Popijają je potem jako herbatę, trochę zdrowotną, a troszkę rekreacyjną (jest nawet taki etnobotaniczny termin: recreational teas– herbaty ziołowe pite troszkę dla zdrowia, troszkę dla przyjemności). W wielu miejscach ziołowe herbatki są czymś zupełnie naturalnym. Nie trzeba ich reklamować, nie trzeba przypisywać im cudownych właściwości uleczenia wszelkich chorób. Po prostu robi się mieszankę ze znanych, łatwo dostępnych ziółek i popija! Myślę, że warto jest wprowadzić taką tradycję u siebie w domu i część herbat zastąpić mieszankami ziołowymi. Ziołowe ABC czyli jak można przygotować ziołową herbatkę? Herbatkę ziołową możemy przygotować na klika sposobów (nie będę tutaj za bardzo wchodzić w terminologię, a zainteresowanym radzę zerknąć do książek zielarskich). To, co znajdziecie poniżej jest moim własnym rozróżnieniem, wynikającym z przeróżnych eksperymentów! W formie herbatek pije się zazwyczaj pachnące rośliny aromatyczne oraz takie, które mają wiele substancji czynnych dobrze rozpuszczalnych w wodzie. Pyszną herbatę zrobimy więc z liści (melisa, mięta, fantastyczna i moja ulubiona – werbena cytrynowa), kwiatów (róża, rumianek, kwiaty lipy). Gorzej będzie z herbatką np. z pędów sosny, ponieważ żywice słabo rozpuszczają się w wodzie. Do herbatek letnich najbardziej nadają się aromatyczne części miękkie roślin. W dużym skrócie, jeśli tradycyjnie z czegoś przygotowywano herbaty, to z dużym prawdopodobieństwem będzie to herbata bezpieczna i zdrowa! Herbatki można przygotować na kilka sposobów. Oto moje ulubione: Jak więc możemy przygotować naszą ziołową herbatkę? Cóż, to nie tylko klasyczny napar :) W formie odwaru/wywaru wodnego – (zazwyczaj w ten sposób przygotowuje się korzenie) . W skrócie: zalewamy zioła wodą, najlepiej miękką (ja korzystam z wody filtrowanej BRITA), zagotowujemy, przecedzamy. W taki sposób bardzo często przygotowuje się zioła w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej, gdzie często używa się suszonych grzybów, korzeni, owoców, pąków. Czasem wystarczy zagotować taką herbatkę przez kilkadziesiąt minut, czasami poleca się nawet kilka godzin. Wszystko zależy od rodzaju surowca. Ciekawostka: zioła chińskie często gotuje się w zupach „rosołowych”. Wtedy mamy w gotowym bulionie substancje czynne, które rozpuszczają się i w wodzie i w tłuszczu (sprytne, prawda?). Tak używa się wielu adaptogenów. Na zdjęciu: klasyczne adaptogeny. Reishi oraz astragalus W formie naparu. Najłatwiejsza forma przygotowania herbatki: zalewamy świeżą wodą i czekamy. Niemniej, nawet tutaj jest kilka rzeczy o których należy pamiętać (odsyłam Was do tego posta). Infuzje na zimno: bardzo ciekawy sposób, który sprawdza się głównie w miękkiej wodzie, przy delikatnych częściach roślin (pachnące liście, kwiaty). Zalewacie na noc np. młodą pokrzywę miękką wodą filtrowaną BRITA i rano pijecie wodę. Infuzje solarne i księżycowe (tutaj też najlepsza jest woda miękka – jeśli takiej nie macie, skorzystajcie z dzbanków filtrujących BRITA Marella, ja taki mam i używam). Bardzo rzadko stosowany, ale niezwykle piękny i romantyczny sposób– zostawiacie kubeczek z Waszą wybraną herbatą na słońcu, które delikatnie wydobywa aromat i pijecie po kilku godzinach. Wersja księżycowa to wariacja infuzji na zimno: zostawiacie kubeczek z kwiatami w promieniach światła księżyca, w ciepłą letnią noc i pijecie z pierwszą rosą o poranku. Już sobie wyobrażam, że rano piekę chleb, czekam aż wyrośnie i w między czasie popijam księżycową herbatkę różaną. Tak będzie, zobaczycie! Świetna koncepcja, prawda? Herbaty fermentowane/kombucze: mało znane w Polsce, ale przeze mnie ukochane. Macie herbatę, macie matkę herbacianą i macie laktobakterie. Czy może być coś bardziej szalonego? Przykładem takiej herbatki jest kombucza hibiskusowa. Ziołowe ABC, czyli jaka woda do ziołowej herbatki? Przede wszystkim polecam Wam i będę polecać miękką wodę, tak jak wspominałam, ja korzystam z rozwiązań filtrujących BRITA (nie mylcie wody miękkiej z wodą destylowaną. Używając takiej wody otrzymacie smaczniejszy napar o lepszych właściwościach (nie tylko smakowych i wizualnych, ale i zdrowotnych). Dla przypomnienia – napary herbaciane czy ziołowe nie lubią zbyt twardej wody, takiej jaką ma większość z nas. Jeżeli woda jest zbyt twarda, to nasza herbata nie zaparzy się dobrze, może być mętna i będzie mieć kożuch na swojej powierzchni. Woda powinna być przegotowana i co najważniejsze, do każdej herbaty – świeża. Dlaczego pijemy zielone herbaty z dużym namaszczeniem, a ziołowe nie powinny być traktowane tak samo? Do ziołowych herbatek najlepsza jest woda miękka oraz koniecznie świeża. Jaka temperatura? Zdania są podzielone. Jeśli robicie herbatkę to i tak część olejków eterycznych ucieknie, nie ma takiej mocy, aby został y:-). Ja osobiście zalewam zioła w momencie, kiedy woda przestanie się gotować. Wydaje mi się, że optymalną temperaturą jest 85 – 90 stopni. Czyli w sam raz tyle, żeby przelać wodę do glinianego dzbanuszka i zaparzyć. Wybór należy do Was! Ja mam wodę średnio twardą, herbatki które Wam pokażę zaparzam na bazie wody kranowej, poddanej filtracji. Czasem mniej znaczy więcej, czyli jak komponować smaczne herbatki ziołowe? Och, to jest dopiero pytanie! Komponowanie składników do ziołowych herbatek to przyjemność i zabawa! Ale uwaga na pewne haczyki, które mogą nieco ostudzić zapał osób początkujących. Wyobraźcie sobie bowiem, że robicie romantyczną herbatkę lawendową. Już czujecie ten fantastyczny aromat. Dodacie do niej jeszcze może koszyczek rumianku albo nagietek, czyż taka herbatka nie będzie fantastyczna? Podpowiem Wam: nie będzie:-). Większość kwiatów, które intensywnie pachną, ma też intensywny smak, często gorzkawy i często dodaje się je do mieszanek ze względu na atrakcyjny wygląd, niekoniecznie na smak. Jednak w odpowiedniej ilości, szczypta kwiatów nie zaszkodzi, a wygląda pięknie. Pamiętajcie tylko o odpowiednich proporcjach. Kilka podstawowych zasad. Warto trzymać się kilku zasad przygotowania herbatki ziołowej i będzie dobrze! zazwyczaj rośliny suszone mają mocniejszy smak (ale słabszy aromat); używamy mniej części suchych niż części świeżych (bo suszone liście straciły już wodę, więc mają więcej substancji czynnych); im dłużej zaparzamy, tym mocniejszy smak herbaty uzyskamy; herbatki o łagodnym smaku warto „podbijać” smakami cytrusowymi albo kwaśnymi – dzięki temu są smaczniejsze; herbatki rekreacyjne pijemy dla przyjemności – nie takie same, nie w dużych ilościach i nie przez długi czas;jeśli mamy jakąś dolegliwość albo jesteśmy w ciąży i karmimy piersią, najpierw pytamy lekarza, czy dana roślina jest dla nas:) To nie jest rumianek, to maruna bezwonna, ale wyglądała tak pięknie, że nie mogłam jej nie sfotografować :) Z czego zrobić letnie herbatki? Oczywiście lista jest długa, dlatego tutaj opowiem Wam o tym, co sama lubię i chętnie używam: liście malin (im są młodsze, tym lepsze: ja mam u siebie późno owocujące odmiany): dają fantastyczną herbatkę dla kobiet, zasobną w minerały, oczywiście można do naparu herbacianego dodać kilka świeżych malin:); liście jeżyn –mają podobne zastosowanie jak maliny; liście poziomki – również ciekawy dodatek, mają działanie przeciwzapalne i ściągające; owies w fazie mlecznej (proszę nie przegapcie i przeczytajcie post na ten temat, bo jeśli nie uzbieracie go sami, to potem nigdzie nie kupicie takiego dobrego owsa). Zaparzony, staje się znakomitym, ożywczym tonikiem wzmacniającym układ nerwowy. Proszę, proszę, poszukajcie teraz ziela owsa, będziecie zadowoleni.. Pyszne zioła do herbatek, które dobrze smakują na świeżo (liście): melisa w przeróżnych odmianach uprawowych (cytrynowa, pomarańczowa etc.); mięta – posiadam w ogrodzie przeróżne smaki, moja ulubiona to mięta jabłkowa; hyzop lekarski – w niewielkich ilościach; werbena – piękny, cytrynowy zapach, ale polecam w małych ilościach; tymianek – delikatny, przyjemny zapach, o ile używamy go w niewielkich ilościach (potem robi się bardzo mocno zielny, a herbatka gorzka); bazylia – wiadomo:) rozmaryn – bardzo mocny zapach, do mieszanek pobudzających pamięć; szałwia – dla odważnych, w niewielkich ilościach; bazylia tajska – nasza ulubiona roślina herbaciana, fantastycznie pobudzająca kubki smakowe! Hyzop lekarski również jest ciekawym dodatkiem do herbatek… Kwiaty do herbatek: Kwiaty do herbatek: róże – najlepiej pachnące,aromatyczny dodatek do herbat; bergamotka – wiele osób ma monardę w ogrodzie i nie wie, że jej liście i kwiaty są nie tylko jadalne, ale wręcz bardzo smaczne; liście i kwiaty lawendy (w niewielkich ilościach); kwiaty lipy (jedna z najsmaczniejszych herbatek); kwiaty i liście nawłoci (to żółte ziele, które rośnie wszędzie); fermentowane kwiaty bzu lilaka; kwiaty forsycji; piołun (ale to dla miłośników gorzkiego smaku, raczej niewielu się znajdzie). Dodatkowo często dodaje się owoce dzikiej róży lub skórkę cytrynową, dla zwiększenia różnorodności smakowej. Do smaku herbatek ziołowych trzeba się czasem przyzwyczaić, ale czy nie inaczej było ze smakiem zielonej herbaty? Mi zajęło około dwóch lat, aby przekonać się do jej smaku. Teraz bardzo ją lubię! :) Liście truskawek i poziomek to fantastyczny składnik herbatek! Liście poziomki i truskawki można stosować zamiennie: pobudzają przemianę materii, działają lekko ściągająco , pobudzają apetyt. Tutaj używamy ich głównie do herbatki rekreacyjnej , jeśli jednak macie nadmiar poziomek albo truskawek, możecie zasuszyć ich młode listeczki i przygotowywać z mocniejsze napary: wtedy działają ściągająco, odkażająco, przeciwzapalnie, lekko napotnie i przeciwbiegunkowo. Słoneczna herbatka ogrodowa z truskawkami, poziomkami i miętą Do przyrządzania naparów słonecznych dobrze nadają się liście i kwiaty, zwłaszcza roślin intensywnie pachnących. Idealna tutaj będzie miętą czy melisa, ale także zioła, które normalnie dają dość mocny napar o wyrazistym smaku: tymianek czy szałwia (tutaj będą delikatniejsze). Do herbat słonecznych nadają się świeże zioła i kwiaty: są świetnym sposobem na wydobycie ich delikatnego aromatu. To, co otrzymamy będzie dość delikatnym napojem, bez goryczki, przypominającym czasem białe herbaty japońskie. Przy herbatach słonecznych bardzo ważna jest woda – powinna być miękka lub przynajmniej średnio twarda, ponieważ używamy tutaj wody w niższej temperaturze, więc zależy nam, aby wyciągnąć z naparu jak najwięcej aromatu (im bardziej miękka woda tym łatwiej jest to zrobić) Składniki: Mała garść świeżej mięty, Kilka liści truskawek i kilka owoców i/lub kilka liści poziomek i garść owoców, 2-3 gałązki tymianku (opcjonalnie), Opcjonalnie – kilka płatków pachnącej róży, 2-3 plasterki cytryny (najlepiej ekologicznej, chodzi o to, żeby nie było badziewia na skórce), 1 litr wody filtrowanej (używam wody filtrowanej BRITA), Duży słoik z przykrywką. Przygotowanie: Wszystkie zioła i cytrynę wkładamy do czystego słoika. Zalewamy filtrowaną wodą BRITA i lekko zakręcamy. Wystawiamy na działanie promieni słonecznych na około 5 godzin (im mocniej świeci słońce, tym smak będzie bardziej intensywny). Po tym czasie przecedzamy herbatę, dokładamy do niej kostki lodu (wedle uznania) lub pijemy ją letnią. Herbatka poziomkowo – tymiankowa Składniki: garść pachnących owoców poziomek lub 6-8 truskawek, bez szypułek, umytych, 7-8 liści poziomek lub truskawek (bez ogonków), 2-3 listeczki mięty lub gałązeczka świeżego tymianku, opcjonalnie: kilka ziarenek kardamonu i szczypta świeżo startej gałki muszkatołowej, 1 litr wody filtrowanej (używam w tym przepisie wody filtrowanej BRITA). Przygotowanie: Zagotowujemy świeżą wodę filtrowaną. Wyciągamy dzbanek lub karafkę, przepłukujemy gorącą wodą i odlewamy wodę, aby ogrzać naczynie. Wkładamy wszystkie składniki, zalewamy przegotowaną wodą filtrowaną i zaparzamy przez około 3 minuty. Herbatkę można zostawić także na dłużej (np. godzinę) do naciągnięcia. Napar podajemy na ciepło lub z kostkami lodu. Do dekoracji herbaty można wykorzystać również kwiaty truskawek. Podobał Ci się ten post ? Podaj dalej! Lipy cenimy nie tylko za pokrój, ale też cudowny słodki zapach kwiatów roztaczający się wokół drzew podczas kwitnienia Lipy to znane i cenione drzewa. Dowiedz się, czy warto sadzić lipy w ogrodzie i jakie gatunki lipy nadają się do ogrodu. Gdzie i kiedy sadzić lipy, jak pielęgnować te drzewa. Lipy - zastosowanie i korzyści. Lipa to potężne, długowieczne drzewo o regularnej, rozłożystej, niekiedy przewisającej koronie, które w dobrych warunkach mogłoby żyć nawet do 1000 lat. W Polsce dziko rosną lipy: szerokolistna i drobnolistna. Dobrze czują się tu też gatunki pochodzące z Ameryki Północnej, Azji i południowo-wschodniej Europy. W uprawie spotyka się też mieszańce, które nie występują w stanie dzikim, oraz liczne, często bardzo efektowne odmiany, które powstają dzięki wieloletniej pracy szkółkarzy. Spis treściZa co cenimy lipy?Lipy - warunki uprawyLipa - jak duża urośnie?Jakie lipy do ogrodu - najlepsze gatunki Kiedy myślimy o lipie, przychodzi nam do głowy fraszka Kochanowskiego: „Gościu siądź pod mym liściem a odpocznij sobie, nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie”… - to zwięzła i doskonała charakterystyka lipy. Zwarta korona lipy daje cień w najbardziej upalny czas, chroni przed deszczem, a przy tym, dzięki wydzielanym fitoncydom i dodatniej jonizacji powietrza uspokaja i sprzyja wypoczynkowi. Te cechy sprawiły, że lipy towarzyszyły domostwom, dając poczucie bezpieczeństwa. Teraz, ze względu na zmiany klimatyczne powodujące gwałtowne wichury, lepiej, żeby potężne drzewa znajdowały się w pewnej odległości od budynków. Jeśli chcemy mieć lipę przy domu wybierzmy odmianę szczepioną, która nawet po wielu latach pozostanie niewielkim drzewem. Za co cenimy lipy? Lipy cenimy nie tylko za pokrój, ale też cudowny słodki zapach kwiatów roztaczający się podczas kwitnienia wokół drzew. Żółte lub kremowe kwiaty wykazują właściwości lecznicze, a przy tym są miododajne (wyjątkiem jest lipa srebrzysta, której kwiaty są trujące dla pszczół). Drewno lipy jest miękkie i od wieków wykorzystywane w snycerstwie. System korzeniowy tych drzew jest silny i może sięgać poza obrys rzutu korony, ale nawet duże egzemplarze znoszą przesadzanie z bryłą korzeniową. Lipy dobrze regenerują się po cięciu – nadają się więc na wysokie żywopłoty, można też prowadzić je przy specjalnych stelażach jako korony płaskie lub w formie geometrycznych brył. >> Przeczytaj też: Jak formować drzewa Autor: GettyImages Kwiatostan lipy drobnolistnej Lipy - warunki uprawy Lipy nie są wymagające co do siedliska. Najlepiej rosną w miejscach słonecznych i półcienistych, preferują gleby żyzne i przepuszczalne, ale tolerują też słabsze. Najlepiej, aby podłoże miało odczyn obojętny. Pamiętajmy też, że dla większości gatunków i odmian lipy zabójcza jest susza, która sprzyja inwazji przędziorków oraz powoduje wczesne (bywa, że już w sierpniu) zasychanie liści. Brak wody stosunkowo dobrze znoszą lipa krymska i lipa warszawska – one też są najodporniejsze na wpływ trudnych warunków miejskich. Wybierając stanowisko dla lipy pamiętajmy, że drzewo nie toleruje zasolenia podłoża – lepiej więc nie sadzić ich tam, gdzie zimą do odśnieżania stosuje się sól. Odśnieżanie przed domem i w ogrodzie - nie stosujmy soli! >>> Autor: GettyImages Nawet wielbiciele lipy muszą przyznać, że te lipy mogą stać się uciążliwe: jeśli zostaną zaatakowane przez mszyce, na powierzchni liści pojawia się słodka i lepka wydzielina zwana spadzią. Pszczoły wytwarzają z niej miód spadziowy, ale niestety skapuje ona na wszystko, co znajdzie się pod koroną drzewa - i brudzi. Często na spadzi pokrywającej liście lipy rozwijają się grzyby, które utrudniają transpiracje i fotosyntezę, co prowadzi do osłabienia nawet tak potężnego drzewa, jak lipa. Pamiętajmy zatem, by nie sadzić jej przy miejscu parkowania samochodu. Lipa - jak duża urośnie? Większość lip zazwyczaj już po dwudziestu latach osiąga około 12 m wysokości przy 8-10 m średnicy korony. Po kolejnych trzydziestu mogą mieć 20 m wysokości i 10-15 m średnicy. Potrzebują przestrzeni i dużo światła – wtedy mogą się regularnie rozrastać i „prezentować” regularny pokrój, typowy dla danego gatunku. Dlatego te wspaniałe drzewa o miododajnych pachnących kwiatach warto sadzić jedynie w ogrodach o dużej powierzchni, bo tylko wtedy zachwycą nas swymi walorami. Jeżeli miejsca jest dość, można tak dobrać gatunki i odmiany lipy, by cieszyć się uroczym zapachem od czerwca do sierpnia. W niewielkim przydomowym ogrodzie okazałe drzewo lipy pozbawi inne rośliny dostępu do światła. Przy tym jeśli będzie rosło zbyt blisko budynku jego korzenie mogą uszkodzić fundamenty, a konary - pokrycie dachu. Jeśli jednak ktoś marzy, by latem po otwarciu okien dom wypełnił się cudownym zapachem lipowych kwiatów, może w dobrej szkółce znaleźć odmianę o stosunkowo niewielkich rozmiarach. Pachnący ogród: propozycje pachnących roślin do posadzenia w ogrodzie >>> Autor: GettyImages Lipa szerokolistna Jakie lipy do ogrodu - najlepsze gatunki Lipa amerykańska (Tilia americana) o dużych jajowatych liściach i kwiatach zebranych po 5-15 w V-VI. Dorasta do 25 m wysokości przy 15 m średnicy. Lipa drobnolistna (Tilia cordata) osiąga wysokość 20 m przy 12 m średnicy. Ma liście stosunkowo niewielkie, średnicy 5-10 cm, z kępkami rudych włosków w kątach nerwów. Kwitnie w czerwcu i lipcu, a żółtozielone kwiaty zebrane są po 3-5 szt. odmiana ‘Greenspire’ rośnie dość szybko i osiąga podobne rozmiary co typ. Ma regularną, szerokojajowatą koronę. Ciemnozielone błyszczące sercowate liście mają 6-10 cm długości. Kwitnie VI-VII. odmiana 'Green Globe' rośnie powoli. Osiąga około 4 m wysokości (zależy od wysokości szczepienia) i podobną średnicę. Liście ma ciemnozielone, błyszczące, długości 4-8 cm. Korona jest zwarta, kulista. odmiana 'Rancho' dorasta do 10-12 m wysokości i 4-5 m szerokości. Wzniesione, ułożone gęsto pędy tworzą owalną koronę. Liście są drobne, ciemnozielone, błyszczące. Kwiaty żółte, pachnące, w VII. odmiana ‘Lico’ to małe drzewo o powolnym wzroście, oferowane najczęściej w formie szczepionej na pniu. Osiąga wysokość 5-7 m, w zależności od wysokości szczepienia. Korona jest zwarta, kulista o średnicy około 3 m. Zimą uroku dodają jej oliwkowożółte młode pędy. Liście małe, o średnicy 3-5 cm. Kwiaty drobniejsze niż u gatunku, białożółtawe, silnie pachnące, kwitnie VI/VII. odmiana 'Winter Orange' może osiągnąć 10-15 m wysokości oraz około 10 m średnicy, rośnie dość szybko. Ma koronę regularną szeroko stożkową, zagęszczającą się z czasem. Zimą pędy zmieniają barwę na pomarańczową. Kwitnie w lipcu, kwiaty są drobne, białe, zebrane w groniaste kwiatostany. Lipa holenderska (Tilia x europaea) ‘Euchlora’ (syn. lipa krymska, Tilia euchlora) dorasta do 20 m wysokości przy 12 szer. Dolne gałęzie zwieszają się aż do ziemi. Liście do 10 cm długości, ciemnozielone i błyszczące. Kwiaty żółte VII, zebrane po 3-7. odmiana ‘Pallida’ dorasta do 30 m wysokości przy 15 m szerokości. Kwiaty źółtozielone, VI-VII. odmiana ‘Varsaviensis’ może osiągnąć nawet 40 m wys. i 20 średnicy korony. Kwiaty źółtozielone, VI-VII. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos) rośnie szybko i osiąga nawet 35 m wysokości przy 25 m szerokości. Liście miękkie, duże do 12 cm długości, obustronnie matowe, ale od spodu na nerwach kępki białych włosków. Kwiaty po 3-6 pojawiają się w czerwcu. odmiana 'Fastigiata' ma wąską, piramidalną koronę. Dorasta do 20 m wysokości. Jednoroczne pędy są czerwonawe, lekko owłosione. Liście u nasady sercowate, długości 8-10 cm, ciemnozielone z góry, a od spodu jaśniejsze, miękko owłosione. Kwiaty bladożółte, zebrane po kilka, w VI. odmiana 'Henryk' to interesująca polska odmiana. Ma przewisające pędy, które tworzą parasolowatą koronę. Dorasta do 4–5 m wysokości przy 3–4 m średnicy korony. Liście są drobniejsze niż u gatunku. Kwitnie w VI. Lipa srebrzysta (Tilia tomentosa) dorasta do 30 m wysokości przy 20 m szerokości. Liście do 10 cm długości, ciemnozielone od spodu pokryte srebrzystym kutnerem. Kwiaty zebrane po 7-10 w VII-VIII (trujące dla pszczół!). Gatunek lipy najodporniejszy na suszę i zanieczyszczenie powietrza. odmiana ‘Brabant’ o regularnym stożkowatym pokroju dorasta do 25 m wysokości przy 20 m średnicy. Liście ciemnozielone od spodu pokryte srebrzystym kutnerem. odmiana ‘Varsaviensis’ o regularnym stożkowatym pokroju dorasta do 25 m wysokości przy 20 m średnicy. Liście ciemnozielone od spodu pokryte srebrzystym kutnerem. Kwiaty nieliczne VII-VIII. odmiana ‘Silver Globe’ o sercowatych ciemnozielonych liściach, od spodu pokrytych szarobiałym kutnerem może mieć 3-5 m wysokości, a jej kulista korona osiąga nawet 3 m średnicy. Lipa wonna (Tilia insularis) rośnie dość wolno i po wielu latach może osiągnąć 20 m wysokości. Liście ma soczyście zielone, okrągłe. Zakwita VII-VIII. Bardzo silnie pachnące kwiaty zebrane są w ogromne kwiatostany. Poznaj też ciekawe drzewa: Kasztanowce – przegląd gatunków, uprawa i zastosowanie w ogrodzie >>> Magnolia w ogrodzie - wymagania, uprawa, pielęgnacja, gatunki i odmiany >>> Paulownia - cesarskie drzewko szczęścia. Uprawa, wymagania, pielęgnacja i zastosowanie paulownii >>> Drzewa liściaste - czy znasz ich nazwy? Pytanie 1 z 10 Jak nazywa się to drzewo? Dzień dobry, Piszę dla Was te słowa około godziny 23, jednak formalnie nadal jest dzień. Jestem właśnie na warsztatach etnobotanicznych w Estonii i pierwszy raz w życiu doświadczam białych nocy. Słońce zachodzi zaledwie na kilka godzin, zaś niebo ciągle posiada metaliczny blask. Czuję się, jakbym przeniosła się w czasie o miesiąc. Miesiąc, który ziołowo był dla mnie stracony, ze względu na milion czerwcowych wyjazdów. Tutaj dopiero zakwitają czarne bzy, róże, większość lip ma jeszcze zamknięte pączki..Jedynym minusem jest siąpiący deszcz i dość chłodna pogoda (17 stopni). Słyszałam, że dziś w Polsce można było się nieźle opalić! Skoro jesteśmy przy lipie, nie mogłam zostawić Was z pustymi rękami. Jeśli wyruszycie na poszukiwanie owsa, warto zabrać ze sobą dodatkową torbę właśnie na lipę. Wiem, że pogoda w kraju ma się na kilka dni popsuć, ale w środę powinniście móc już przygotować lipowe zbiory. Dlaczego? Lipa pięknie pachnie. Herbata z lipy jest pyszna. Lipa rośnie wszędzie. Kwiaty są za darmo. To co uzbieracie będzie najlepszej jakości (jeśli uzbieracie te części, które trzeba:) Nawet dziecko może pomóc w zbiorze. Czy trzeba wymieniać dalej? Jeśli tak, to zapraszam Was do artykułu poświęconemu lipie. Tymczasem, tuż przed wyjazdem nagrałam dla Was dwa filmy. Bez kitu, trzeba tej lipy sobie uzbierać. Do kitu przejdziemy innym razem. Też się przydaje:) Zbieramy kwiaty lipy! Kiedy zbierać? Jakie kwiaty lipy najlepiej zbierać? Kwiaty z bliska Kto wybiera się na lipowe zbiory? Pamiętajcie, w tym wypadku wymówki pozostają wymówkami. Ja dla przykładu wiem, że nie zdążę być może sama nazbierać po powrocie do kraju (wiele zależy od pogody) i zatrudniłam do tego siostrę. Ma 11 lat, da radę. Wy też:)

kiedy zbiera się lipę na herbatę