Kliknij tutaj --> 🐸 gadał jeden dziad i drugi dziad

Baba I Dziad Lyrics: Baba jest piękna / I piękny jest dziad / Oboje tworzą brzydki świat / Lęka się baba / I lęka się dziad / Że wszystko w końcu trafi szlag / Baba jest mądra / I Jakie było moje zdziwienie, gdy dziś przytargał z synem cały karton fajerwerków. Twierdzi, że Kajtek go prosił. Za nic bierze cierpienie zwierząt. Kolejny raz pokazał, jaki z niego dziad! Tym razem nie zamierzam siedzieć z nim przy stole podczas Sylwestra. Synowi zamierzam wytłumaczyć, dlaczego tak postępuję. 138 views, 0 likes, 0 loves, 1 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from Echo Zawoni czasopismo: No i gadał dziad do obrazu I w tym oczywistym i bezspornym stanie faktycznym i prawnym, po Bezsporna wina TUI, ponieważ zgodnie z umową tylko pierwszy i ostatni dzień jest przewidziany na podróż, a w naszym przypadku, drugi dzień jeszcze byliśmy w drodze od godz. 00:00 do 3:00. Tym samym ilość noclegów nie została zapewniona - noc z pierwszego na drugi dzień spędzona w podróży. TUI oczywiście reklamację odrzuciło. Dziad Taplarski przyglądał mu się podejrzliwie. Stał na dworzu przy korycie z wodą które ustawili sobie koło Kontenerka do mycia i wesoło się chlapał. Pedro był w samych spodenkach więc Dziad zauważył że był cały podrapany na plecach a przez tyłek przebiegała mu czerwona pręga. Coś ty taki pokancerowany?- dziwował się Dziad. Lieux De Rencontre Foret De Fontainebleau. Tekst piosenki: Słowa: Jarosław ("Królik") Zajączkowski Muzyka: trad. Ref.: Gadał jeden dziad i drugi dziad, Że wybudują nam solidny jacht. Dłubią przy nim już czterdzieści lat, A my pływamy tratwą. Żagla pół i masztu pół, Do beczki przywiązany stół. Hej, klepek pięć i wielka chęć, Tak płynie nasza tratwa. Raz jeden gość powiedział tak: "Ten kurs nie w tą - nam trzeba tam." I tak już żeglujemy wspak Tą naszą dziwną tratwą. A drugi gość wymyślił znów, By zrobić rufę tam, gdzie dziób I odtąd nie płyniemy w przód, Lecz w kółko kręcim tratwą. Mijają nas - cóż, zdarza się - Dłubanki z afrykańskich rzek. Patrz - chińska dżonka zbliża się, A my spokojnie tratwą. Z puszki od konserw mamy miecz, W beczce na wpół solony śledź, Jakiś sznur zwieszony w dół, To nasza dumna tratwa. Niejeden już nas porwał sztorm, Niejeden wicher w żagle dął, Niejeden maszt pod falą trzasł I kołysało tratwą. Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu Pisałam już o księgarnianym Dziadzie, dzisiaj będzie inny dziad - autobusowy. Wychodzi na to, że zarówno tak temat dziadów jak i komunikacji miejskiej powraca - być może nie bez powodu. Wkurwiłam się. W autobusie trzy wolne miejsca, a tu wsiada dziad, staje nad młodą dziewczyną i rozpoczyna seans chrząkania, mający na celu wypłoszenie dziewczyny z siedzenia. Dziewczyna ma słuchawki na uszach i dziada w dupie, słusznie zresztą - bo przecież te trzy wolne miejsca, i to zaraz obok. Za moment do dziada przyłącza się drugi dziad i oba dziady zaczynają pluć jadem i pałać ogólnie pojętą nienawiścią do całej ludzkości. Bo młodzież niewychowana, bo brak szacunku dla starszych, bo "za naszych czasów", bo sratatata. Nic niezwykłego w sumie, scenka autobusowa jakich wiele. Ale oto widzę, że pierwszy dziad ma na piersi naklejkę, na naklejce obrazek, na obrazku płód, pod płodem napis "ratuj mnie", a pod napisem drugi napis, coś tam coś tam stop aborcji. I w tym momencie budzi się moja wkurwiona wewnętrzna feministka. Bo raz, że oczywiście, jeśli ktoś ma coś do powiedzenia w kwestii ciała kobiety to są to przecież starzy ludzie, księża i wszyscy inni, którzy takie ciało mogą sobie co najwyżej pooglądać na obrazkach. Bo dwa, że człowiek jest ważny i trzeba mu pomóc - ale tylko wtedy, kiedy ma formę płodu, bo gdy to stadium mija to staje się "niewychowaną młodzieżą bez szacunku", a na tę, jak powszechnie wiadomo, można do woli pluć i mieszać ją z błotem, wszak ma prawa znacznie mniejsze od takiego płodu i w zasadzie to w ogóle nie należy jej rozpatrywać w kategorii człowieka. Trzy, że może jestem niesprawiedliwa, ale wkurwiona wewnętrzna feministka czasem ma prawo: otóż wyobraziłam sobie, że do autobusu wchodzi kobieta w ciąży. I co, dziad powie "niech pani usiądzie, ja postoję"? Czy dziad się przejmie, że w rzeczoną kobietę opakowany jest płód, do ratowania którego dziad ma taki zapał? Bo coś mi się widzi, że dziad raczej na taką kobietę napluje kwasem i zwyzywa ją od niewychowanych, a do tego może jeszcze i od kurew, no bo obrączka to gdzie? Hiperbolizuję odrobinę, ale co tam, wkurwiona wewnętrzna feministka czasem może. Dziękuję Wszystkim za mile spędzony czas sobotnio-niedzielny, a w szczególności - organizatorom Iwonie i Jurkowi oraz osobom grającym na rożnych instrumentach (w tym Piotrkowi i Mackowi za nadawanie głównego tonu) i udzielającym się wokalnie :-))) Było naprawdę super! Nawet charakterystyczny zapach ogniskowy odzieży był. AS +++ Kiedyś Jarema śpiewała: "Gadał jeden dziad i drugi dziad, że wybudują nam solidny jacht tak budują od XXXX lat a my pływamy tratwą....!!!!" Tym razem to trzeba było zobaczyć! Ci co w woderach mieli całkiem dobrze na tej tratwie. Kobiety i dzieci siedziały w kapokach na ławkach, stołach lub na górnym pokładzie. Dolny pokład zanurzał się w wodzie w zależności od rozmieszczenia załogi. Gdy jeden koniec tratwy wynurzał się, drugi nawet miał wodę po łydki. Ruchy osób na górnym pokładzie zagrażały stabilności całej jednostki pływającej. W wewnętrznej kabinie można by kręcić film "Titanic", gdy przez wszystkie otwory nagle wlewała się woda. Nie straszne jednak to były widoki dla członków załogi z klubu Jarema! Nawet Ci w adidaskach, zanurzeni w zimnej, październikowej wodzie pilnowali kierunku spływu. Nasza załoga - jak flisacy weneccy - miała pewien problem - nasze 3-metrowe kije nie sięgały dna Biebrzy, a nurt był słabszy od wiatru - w efekcie tratwa zmierzała w kierunku od ujścia do źródeł rzeki - oddalając się od najbliższego portu. Wtedy na pomoc pospieszył gospodarz, który ciągnąc z całej siły liną dał radę okiełznać tratwę i przybiła ona do ostatniego skrawka twardego lądu - zanim zdążyła wpłynąć w nieprzebyte bagna Biebrzańskiego Parku Narodowego. W ten sposób zostaliśmy uratowani. Ale ślad w psychice pozostanie na zawsze. Za Jaremu! Jurek +++ >>>Tym razem to trzeba było zobaczyć! Świetne i ...prawdziwe! Ja bym tego tak dobrze nie opisał, bo dużo mniej widziałem na tej tratwie - przez łzy, które miałem od śmiechu Fotki jednak tego nie oddadzą - nie widać jak bujało ;)) A w dworku w Mamuciej Dolinie tak zadymiło z kominka, że lepiej było słychać niż widać. Zwłaszcza nieźle dało się dosłyszeć odgłosy afrykańskich djembe i hinduskiej tabli - nie szkodzi, że w kurpsiowskich multi-kulti - jaremowy sound system. No i super pogodę przywieźliśmy znad Biebrzy do Warszawy. Fajnie było! Dzięki. Pozdrawiam, pioTrek Dziwna ta kampania samorządowa. Wszyscy wokół dyskutują nad ograniczeniem liczby kadencji dla wójtów, burmistrzów i prezydentów miast. Problemu nie widzą tylko ci, którzy faktycznie mogliby postulat ten wprowadzić w życie, czyli politycy. Pani premier na przykład, jak zaprosiła przywódców innych ugrupowań do dyskusji na temat samorządu terytorialnego, to za najważniejszą kwestię uznała upowszechnienie budżetu obywatelskiego. Owszem, fajnie go mieć. Sam ostatnio skutecznie głosowałem za odrobaczeniem i sterylizacją bezpańskich kotów w Gdańsku. Ale nie to jest chyba podstawową bolączką naszej samorządności. To zresztą nie tylko problem zasiedzenia bardzo wielu włodarzy. Bo co o nas mówi cała ta szaszłykarnia na ulicach? Tym, którzy jeszcze nie wiedzą, wyjaśniam, że szaszłyki to słupy latarni ulicznych z nawleczonymi plakatami wyborczymi kandydatów. Twarz, nazwisko, partia/komitet, numer na liście i ewentualnie hasło. Jedno podobne do drugiego. "Chcę słuchać ludzi" - deklaruje jeden. "Słucham obywateli" - zapewnia inny. "Będę słuchać Polaków" - precyzuje trzeci. Akurat! Gadał dziad do obrazu...A z obietnicami warto uważać. Zdarzyło się, wiele lat temu, że pewien kandydat na radnego, młody, przystojny, rzutki, zapowiedział, że będzie odwiedzał wyborców w domach. Ucieszyliśmy się z żoną: "O, nareszcie kandydat, który przejmuje się naszymi problemami i chce je poznać". Oznaczonego dnia, o oznaczonej godzinie faktycznie ktoś puka. Otwieramy. W drzwiach stoi dwoje sympatycznych studentów i uśmiecha się rozbrajająco: "Niestety, pan Sławek nie mógł przyjść osobiście, ale mamy dla państwa jego ulotki". Podziękowaliśmy uprzejmie. No tak - kandydat młody, przystojny, ale zbyt rzutki jak na nasz gust. Więc na wszelki wypadek postanowiliśmy utrwalić sobie to nazwisko, żeby w przyszłości przypadkiem na niego nie zagłosować. Nie było trudne do zapamiętania. Nowak.

gadał jeden dziad i drugi dziad